Kleding die te oud is, niet flatterend of gewoonweg gaten heeft omdat ik het zo vaak gedragen heb, is in de stoffenrestjesmand gevlogen. Het deel daar-kan-ik-niets-meer-van-recycleren ligt in de container van spullenhulp.
En nu hé, nu moet ik mijn stofjes niet meer in een rieten mandje proppen, maar heb ik een hele lade vrij!
Dus wordt er eerst gesorteerd: tricot, gordijnen, daim, katoen, boordstof... Het krijgt allemaal zijn eigen stapeltje. Het rieten mandje vul ik met mijn patroonboeken en kom tot de conclusie dat ik er nog flink wat kan bijkopen voor dat vol is.
Aangezien ik nog altijd hoop heb op zomerse temperaturen, diep ik twee dunne tricootjes op uit de stapel te recycleren kleding. Een oud slaapkleed met 'Cuddle up with me?' op en een grijze pyjamabroek voldoen voor mijn volgend projectje: een zomerpyjama maken voor de dochter. Ik weet dat in België het weer ineens kan omslaan en dan is de dochter niets meer met haar dikke flannellen pyjama's.
Ik nam het patroon van de longsleeve maar maakte de lange mouwen kort. Verder keek ik een beetje naar de positionering en trok ik mij van al de rest weinig aan: het is tenslotte een pyjama, niemand die het ziet behalve wij. En mijn dochter trekt zich tot nu toe nog niets aan van kleding, dus doe ik even geen moeite.
Wel leer ik weer bij: tricot rekt mee. Op voorhand de onderkant omzomen omdat dat nu eenmaal makkelijker is dan achteraf omzomen, komt dus niet goed. De achterkant kwam bij het naaien net een halve cm langer uit dan de voorkant... Volgende keer dus eerst alles in elkaar zetten en het omzomen als allerlaatste doen.
Dan was er natuurlijk ook nog de pyjamabroek. Ik zocht en vond een patroon in een Burda van 2008. De broek zag er lekker los uit, net wat een pyjamabroek moest zijn. Ik tekende het patroon over en verbaasde me erover dat het zo groot was.
Toen legde ik het patroon op mijn broek. Gigàntisch! En ik had er niet eens naadwaarde bijgetekend.
Toch maar even checken. Maar nee hoor, ik had de juiste maat overgenomen. Het zou moeten kloppen. Hmmm. Maatje kleiner maken dan maar? En het risico lopen dat ik het verkeerd inschat en er een stuk goede stof naar de knoppen help?
Naah. Beter te groot dan te klein.
In elkaar naaien bleek een fluitje van een cent te zijn. Zelden ben ik zo'n gemakkelijk stofke tegengekomen. Dat rekte niet uit, dat bleef mooi liggen onder mijn machientje... 't Mag een voorbeeld zijn voor al de andere stofkes in mijn lade.
Maar te groot was ze, de broek. Gigantisch zelfs. Zo groot dat ik me verplicht voelde om in plaats van ze bovenaan om te zomen met rek, er een strook boordstof aanzette, daar twee knoopsgaten in maakte en er een koordje doortrok. Ook knipte ik bijna de helft van de broekspijpen af, want nu zaten de voeten van de dochter ter hoogte van de knieën van de broek.
Ik ben er zeker van dat ze die broek nog dik drie jaar gaat kunnen dragen. Eerst als lange broek, daarna als short.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten