Over vernielde boeken, e-readers en een lieve man.

Prutsemie vind boeken oh zo interessant! Je kan dat blad voor blad omdraaien, kreuken, ermee zwaaien, naar al die kleine zwarte lettertjes staren en er helemaal hyper van worden... Ik kan het aantal opgelapte leesboeken hier ondertussen niet meer tellen. Ze wil ook telkens "meelezen". Dat wil zeggen: ze komt even kijken, is het dan beu gezien en begint te bladeren in je boek. Natuurlijk moet je je pagina loslaten, want zij is ondertussen al een deel aan het inscheuren om toch maar verder te kunnen bladeren (want dat bladert zo lekker, een boek), je weet uiteindelijk niet meer waar je zit (want tijd om een bladwijzer tussen te steken, geeft ze je niet) en je kan je plakband weer bovenhalen.
*ergernis*

Een hele tijd geleden sprak mijn zusje me van een e-reader. Omdat ik toen daar het geld niet wou aangeven, zocht en vond ik op het internet een versie voor op de laptop. En wat een openbaring was me dat zeg! Die reader onthield de pagina automatisch en met een simpele klik had ik eveneens een bladwijzer. Er werden geen pagina's onherroepelijk vernield en er werd ook niet in getekend. Na wat zoekwerk op het internet, vond ik zelfs een hele hoop goede en gratis ebooks die ik kon downloaden.

Ik sprak er met mijn vriend over. Volgende argumenten werden aangehaald:

• Geen vernielde boeken meer (gescheurd, gekreukt, ingekleurd)
• Meer opslagruimte, zeker een punt om mee rekening te houden met twee fervente lezers in huis. 
•  Geen frustratie omdat je telkens je pagina opnieuw moet gaan zoeken.  (en als je er dan bent, een Prutsemie die denkt "hé, een boek! Ik wil daarin bladeren".)
• Geen te laat in de bibliotheek binnengebrachte boeken meer
• Ebooks zijn goedkoper dan echte, papieren boeken
• Er zijn een heel deel gratis ebooks te vinden. 
• Veel gemakkelijker mee te nemen en je hebt altijd minstens één boek bij.

Tegenargumenten:
euh... geen?

We legden de optie tablet en e-reader naast elkaar en vergeleken de prijzen en de soorten. Een uurtje later reed mijn vriend met de moto naar de Krëfel en schafte zich een e-reader aan. Stuk goedkoper dan een tablet een naar 't schijnt veel beter voor de ogen.

Groot was mijn verbazing toen 't Lief thuiskwam met effectief alléén een e-reader. Normaal koopt hij altijd accessoires erbij, dus had ik verwacht dat hij ging thuiskomen met een leeslampje of toch op zijn minst een hoesje ter bescherming.

Kurkdroog begint hij te vertellen dat hij de hoesjes bekeken had en er eentje had opengedaan om eens te voelen hoe stevig dat was. Hij scheepte de verkoper af met een smoesje en dacht in zichzelf: "Dat kan mijn madam even goed zoniet beter.

Ik smolt. Echt waar, hij bedoelde het niet als compliment, maar ik smolt. Dus keek ik op het internet rond en kwam hier uit.  Het was een beschermhoes voor de ipad, maar ik vond het patroon tof en praktisch. Lief bekeek de foto's en keurde het goed. En ik begon op te meten.

De eerste versie was een héél stuk te groot. Dus tornde ik alles los en begon ik aan een tweede versie, om tot de constatatie te komen dat ik halverwege mijn stiksel zonder grijs garen zat. Alles is nu dus met zwart vastgestikt en ik vind 't geen zicht. Morgen zijn we toch op de baan, dus ga ik even snel in de Veritas binnenspringen voor een dun, zwart bandje en dat rond de zwarte stiksels naaien.

Bij deze een voorbeeldje. Waar de verschillende oranje bandjes zitten, komt er dus een zwart bandje.