Een testjasje...

Ik wou nu wel eens iets moeilijkers maken, dus besloot ik om een winterjasje voor Prutsemie te maken. Ik recycleerde een fleecedekentje van Ikea voor de binnenvoering. Voor het jasje zelf, gebruikte ik de overschot van de uiltjesstof. Alles ging prima tot ik aan de kap kwam. Om de een of andere reden zàg ik het niet. En als ik het niet zie, krijg ik het ook niet in elkaar.

Toen ik eraan begon, was het nog tamelijk frisjes buiten. En de week erachter sloeg het weer om en was het ineens 30° en volle zon. Er was geen nood meer aan een winterjasje. Dus liet ik het de ganse zomer liggen. De frustraties met de kap verdwenen aan de horizon.

Toen werd het september en de temperatuur daalde gevoelig. Ik paste Prutsemie het winterjasje en wonder boven wonder, was het nét goed. Dus probeerde ik opnieuw de kap eraan te zetten. Ik hoefde toch gewoon die twee rechte stukken aan elkaar te naaien dat dan mooi rond de halsopening te zetten, niet? Wel, niet dus. Dat gaf geen kap, dat gaf een rechte lap stof. Frustratie. Lostornen ging amper, temeer omdat mijn naaimachientje niet tuk is op fleece. Fleece stikken = lussen maken. Wat ik ook deed, de lusjes bleven. Dus knipte ik alles los. Het resultaat was dat de kap natuurlijk al een héél stukje kleiner was dan verwacht. Extra stof had ik niet, dus moest het hiermee.

Foefelwerk, zoals u wel kan zien. 

Bij de derde poging zette ik de kap er op de meest onlogische manier aan. En wonder oh wonder, ineens klopte alles! De kap viel mooi. Alleen was hij wat klein, dus moest ik de stof uitrekken om hem te laten aansluiten...

De zakjes gingen wonderwel vlot. Alleen ga ik volgende keer een paspeltje rond de rand naaien. Nu lijken ze zo leeg... Niet af. Jammer.

En toen, toen moest de boordstof er nog aan onderaan mét de rits ertussen...  Laat ons het erop houden dat ik serieus gevloekt heb.

Ik ben al héél content dat ik de goede stof niet gebruikt heb! Ik heb wel enorm veel bijgeleerd. En net daarom maken we een testversie, niet?